KİMSESİZ...

NE KADAR ÇOK HAYALİ GERİDE BIRAKMIŞIM...
ÜSTELİK ÇOĞU GERÇEKLEŞMEMİŞ...
YA DA GERÇEKLEŞTİRİLMEMİŞ...
SAATLERCE HATTA GÜNLERCE...
YARATMIŞ OLDUĞUM HAYALLER...
DÜŞÜNDÜĞÜM HAYALLER...
TEKRAR ETTİĞİM HAYALLER...
ZİHNİMDE CANLANDIRDIĞIM HAYALLER...
ŞİMDİ NE KADAR DA YALNIZLAR...
TERK EDİLMİŞLER...
KENDİ HAYALLERİMİ TERK ETMİŞİM...
ŞİMDİ YENİ HAYALLERE GEBE KALMAKTAYIM...
BİLİYORUM Kİ ONLAR DA DOĞMAYACAK...
İÇİMDE BİR KAN PIHTISI OLARAK KALACAKLAR...
ASLA BÜYÜMEYECEKLER...
ZAMANLA ONLARI DA UNUTACAĞIM...
OLDUKLARI YERDE KURUYUP...
YOK OLACAKLAR...
İSİMLERİ KONMAMIŞ OLACAK...
HER GÜN YENİLERİ EKLENECEK ARALARINA...
VE BİR O KADAR DA UNUTULACAK ESKİLERİ...
YÜZLERİ TANINMAYACAK...
KİMSESİZ OLMANIN ÜZÜNTÜSÜNÜ YAŞAYACAKLAR...
ÇÜNKÜ BEN TERK EDECEĞİM ONLARI...
BİR BİR SIRA SIRA...
ELLERİNDEN BIRAKACAĞIM...
ARKAMA BAKMAKSIZIN...
AĞLAMALARINI DUYSAM BİLE İÇİMDE...
TERK EDECEĞİM HEPSİNİ...
DİĞERLERİNE YAPTIĞIM GİBİ...