GÜNAYDINLAR...

Güneş yavaş yavaş yükseliyor bulutların arasından...Bir damla uyku girmemiş gözlerim zorlanıyor güne başlamaya...Yoğun bir günün yorgunluğunu iliklerime kadar hissetmeme rağmen uykusuzluk bu sefer bana işkence yapmıyor...Sağ elimin yazı yazmaktan ve klavye kullanmaktan bıkmadığı bir gün bıraktım ardımda...Müziğin kıvrak ritimlerini içime çektiğim bu saatlerde yalnız olmak güzel...Sadece kahve bardağımın bana eşlik ettiğini düşünürsek hemen hemen yalnız sayılırım...Radyoda çalan parça ise tam beni anlatıyor...Yarıda bırakıp da ufak bir kaçamak yapmak ayıp olmaz mı???Terk edemediğim sadece müziğim değil tabiki de...Hayat akmaya devam ederken gözlerimi kapatmak ihanet gibi geliyor ayrıca...Kulaklıklarımı çıkardığım şu dakikalarda kuş seslerinin albenisi beni benden aldı diyebilirim...Ormanın tam ortasında ikamet eden bir insan için garip bir duygu değil...Ama her gün farklı muhabbetler duymak onlardan olağanüstü bir şey...Yeşilin kokusunu ciğerlerime çekme isteği en ağır basan duygu...Ohhhh mis gibi bir hava...Kırağı düşmüş dallardaki çiçekler rengarenk...Göz kamaştırıcı bir güzellik...Aralarına karışmak için insana pencereden atlama isteği uyandırıyor resmen bu güzellik...Bugün yapılacak işleri bir sıraya koymak gerek...Elimde her zaman ki gibi kırmızı kalemim ve yeşil kağıdım karalamaya başladım...Gözlerimin dayanabilme potansiyelini hesaplamaya çalışmak...Anlaşılan bugün gene kahve fincanları ile kanka olacağım...Ama yine de insanın uğraşacak bir şeylerinin olması çok güzel...Güzel bir güne merhaba demenin mutluluğu içinde hepinize mis kokulu çiçekler ile günaydınlar efendim...