5 Ekim 2011 Çarşamba

Garip...

Hayat gerçekten de çok garip...Bir sürü insanla tanışırız gün boyunca...Bazılarını severiz bazılarını ise hiç sevmeyiz...Ama bizim sevmediğimiz insanları da seven birileri var...Bize haince gelen gözler kimi için can yoldaşı imiş...Belki de bizler sevmediklerimiz ile tam bir iletişim kuramadığımız için onları dışlarız...Ya da zaman,mekan,ortam uygun olmadığı için çürüğe ayırırız...Ama demin okuduğum yazıda şunu gördüm ki;bizlere sıcak gelmeyen gülümsemeler bazı insanlar için dert ortağı imiş...Muhabbet etmekten kaçındığımız o düşünceler bazıları için bir çıkış yolu imiş...Dostluk kuramadığımız insanların başka insanlar için birer dost olduğunu asla unutmayalım...Her ne kadar sevmesek de sevenlerinin olduğunu unutmayalım...Belki o zaman pesimist düşüncelerden kurtulabiliriz...

2 yorum:

  1. öyle tabi.
    herkesle anlaşamaz insan. görüş ayrılıkları, tutulan takımlar yada benzer renkler birleştirir insanları ve birleştirirken de farklılaştırır diğerlerinden.
    farklılıklar elbette olur önemli olan saygıdır.
    bazıları bunu tahammül etmekle karıştırır, güçsüz olduğu zaman olur çünkü tahammül etmek.
    asıl zor olan güç sendeyken saygı göstermendir, aslında farklı olana değil senin için farklı olana.

    YanıtlaSil
  2. hayatın her köşesinde,her zaman,herkese karşı saygı göstermek mutluluğun ilk basamağı sayılabilir...Haklısınız...Farklılıklar her zaman vardır...Dediğiniz gibi tahammülden çok saygı göstermek en büyük erdem...

    YanıtlaSil