DÜŞTÜM

Sahip olamadıklarımın esareti içindeyim...
Ulaşamadıklarım derin izler bıraktı bende...
Her adım atışımda bir kez daha kösteklemenin korkusu yüreğimde...
Düştüm, kan revan içinde bedenim...
Elimi her uzatışımda kaybettiklerimin çokluğu...
Asla geri gelmeyecek olan saat kadranı...
Uçurumun amansız rüzgarı ayaklarımın altında...
Düştüm, o rüzgarın melodisine...
Ben sahip olamadıklarımın esareti içindeyim...
Her yenilgide üzüntü içinde tüm benliğim...
Ulaşamadıklarım peşimde mi...
Koştukça yakalayamadığım gelmişim...
Belki de en acımasız geçmişimdir önüme yuvarlanan zarlar...
Düştüm, belki de yeniden ayağa kalkmak için...
Sahip olmak istediklerim düşüncelerimde...
Her geçen gün karanlıklara gömülüyor...
Olmak istediklerim...
Olmak istemediklerimin en arkasında...
Ulaşamadıklarım göz kırpıyor mu...
Sessiz sedasız terk edişleri izliyorum...
Bir varmışsın bir yokmuşsun...
Anlamsızlığa anlam katmanın karmaşası içindeyim...
Sahipsizliklere sahip olma peşindeymişim...
Belki de bir varmışım bir yokmuşum...
Düştüm, varlığı yakalamak için...
Düştüm, yokluğu hissetmek için...
İç içe geçmiş ulaşamadıklarım ve sahip olamadıklarım...
İç içe gelmişim ve geçmişim...