Ben çözemedim...Gerçekten aşık olana kadar da çözemeyeceğim sanırım...İnsanlar bazen duygusal boşluğa düşer...Şu an benim düştüğüm gibi...Böyle zamanlarda aklıma tek kişi geliyor...Onu düşünüyorum...Özlüyorum...Ah keşke diyorum azcık istediğim gibi biri olabilseydi...Benim için değil,kendi adına da iyi bir ilerleme olurdu...Lakin ne yazsam nafile...Ne o değişecek zamanla ne de ben bunları görmezden gelebileceğim...Bu kadar olumsuz yanı varken...Hayatıma bu kadar zarar vermişken...Zamansızca onu anmam neden ki?Çok saçma!Mantıksız!
Çivi çiviyi söker demişler...Yeni eskiyi örter gibi...
Bu yazdıklarım hala sana değer veriyormuşum gibi gözükse de gerçeği yansıtmaz...Biliyorum ki ne zaman mantık ve aşk birleşecek,ben o zaman yeni birini bulacağım...Senden eser kalmayacak..."
Bazen en yakınındakinin yanışına şahit olursun...Ve sende yanmaya başlarsın...Belki de dostluk böyle bir şeydir...Bu yazıyı benimle paylaştığı için dostuma teşekkürler...
Bazen en yakınındakinin yanışına şahit olursun...Ve sende yanmaya başlarsın...evet dostluk böyle bir şeydir. =)
YanıtlaSilo yazıyı şimdi senmi yazdın dostunmu ??
yazıyı yazan arkadaşım ama ben kendi bloğumda paylaştım...
YanıtlaSil