YANLIŞ EZBER...

Kaç asır geçti son görüşmemizin ardından...Yoksa günler mi saatler mi geçti de bana asırları çağrıştırıyor...Yüzünü unutmamam gerekirken neden hatların beynimde belirsiz...Silik anılar gibi söylediklerin...Tam olarak neler söylemiştin...Beni sevdiğini hiç söyledin mi peki...Gözlerime baktın mı bilmiyorum...Zaman ne kadar da kalleş öyle değil mi...Her şeyi alıp götürmüş benden...Tek bir toz parçası bile kalmamış...

Yeniden karşılaşsak...Aynı cümleleri kurar mısın peki...Gene aynı duygular ile bakar mısın bana...Belki bu sefer bir asır geçer aradan...Ama hala sevgin değişmemiş olsun...Hani derler ya küllerinden yeniden doğmuş gibi...Biz seninle aynı kağıdın kül olmuş izleriyiz...Üstümüz başımız is lekesi olmuş olsa da...

Bir zamanlar aynı toprakta idi ayaklarımız...Yağmur altında ıslanırken bile damlaların düşüş hızı aynı idi üzerimize...Saçlarımızı hoyratça savuran rüzgar bile aynı yönde eserdi...Hep aynı gölgeye bakardık durmaksızın sanki bize el sallayacak gibi...Gözlerimizden akan kar tanelerinin şekilleri dahi aynı idi...Külahımıza doldurulan yalanların tadı benzerdi birbirine...

Şimdi baktığımda ise aynada sanki bir sen duruyormuş gibi geliyor...Sen,benden bir sen yaratmayı başarmışsın ama ben, senden bir ben yaratmayı başaramamışım...

Şimdi hayatı iki kişilik yaşıyorum...Bir şizofreni misali hayat sürdürüyorum...Bazı zamanlar ben oluyorum;bazı zamanlar sen oluyorum...Her ne kadar replikleri karıştırsam da bu oyunda mutlu olmaya çalışıyorum...

Tekrar karşılaşsak...Bana yine aynı cümleleri kursan...Aynı şekilde baksan...Ve öpsen...Hayatımdaki bütün yanlış ezberleri düzeltebilecek misin ki...