Kısa veya uzun acılar yaşayarak geldik biz bu günlere...Her bir parçamızı zaman içinde hayat duvarında parçalasak da yaşamaya devam ettik biz...Biriktirdik bize öğretilen her yalanı dolanı...Yere saçılan bütün hayal kırıklarımızı bir bir toplasak da ağlaya ağlaya her zaman gülümsedik...Her ne kadar kahkaha atmayı terk etsek de gülümsemeyi asla yalnız bırakmadık...O da bizi yalnız bırakmadı aslında...Çünkü her zaman hayatın bir köşesinden bize bakıyordu...Zamanı geldiğinde yüzlerimizde yer etmeyi bildi sadece...
Her ne kadar robot gibi baksan da hayata hiç bir zaman gülümsemeyi unutma...Yüzündeki tebessüm hiç bir zaman bitmesin...Üzülsen de,nefret dolu bakışlar fırlatsan da hayata...Diğerleri seni bıraksa da yalnız sen,gülümsemeyi asla terk etme...Seni seviyorum "ADA"m...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder